Aanstaande Evenementen › Toneel

wat er tussen de ruimtes tussen je oren en tussende leegtes tussen je hoofd tussen het nu tussen de tegels tussen de kieren en tussen de regels tussende uren tussen vroeger tussen ons in tussen de lijnen tussen de kaders tussen de boeken tussen de letters en tussen lief tussen leed tussen teen tussen tiet en tussen beginnen en tussen een einde tussen hemel tussen aarde tussen grijpen tussen behappen tussenvoelen tussen zoeken en tussen vinden tussen vrij en tussen veranderd tussen groot en tussen allerkleinst tussen tussen tussen tussen er tussenin tussen zo veel overal tussen stop hier te veel tussen aaa ik tussen jou en tussen mij tussen luister tussen stop tussen wat tussen is tussen tijd
coupdeboule grijpt het ongrijpbare begrip tijd en je begrijpt dat je daarbij moet zijn voordat het te laat is.

Op de vloer staan zes personen, van alle leeftijden, die elk en samen hun verhaal vertellen, sommigen voor het eerst in hun leven. Samen vormen ze een hecht ensemble van ervaringsdeskundigen, geregisseerd naar hun verschillende ambities en talenten. Ze spelen, zeker, maar ze zijn vooral zichzelf. 
XX chromosomen vormen een vrouw,
XY chromosomen vormen een man.En toen ik vroeg, kan dan ook … zei de leraar: Nee, dat bestaat niet.Wij bestaan niet. Zeiden ze.Zeg het maar tegen niemand. Zeiden ze.Dus leven wij ongezien, ongehoord. 
En zijn jullie gaan geloven, dat wij niet bestaan. 
 Tot nu.190.000 Nederlanders en 57.000 Belgen zijn intersekse personen: mensen die geboren zijn met een lichaam dat niet voldoet aan de normatieve definitie van man of vrouw. Vaak is over hen gezwegen, ook door henzelf, op advies van artsen. Theatermaker Marleen Hendrickx, zelf intersekse, doorbreekt met haar voorstelling dat stilzwijgen.
Nu geven wij je woorden.Wij geven je een verhaal.
Ons verhaal.
Je mag het tegen iedereen vertellen.

X Y WE is een onderdeel van de gelijknamige theatercampagne die een concrete bijdrage levert aan de emancipatie van intersekse mensen, onder meer door het vergroten van de kennis over intersekse en het streven naar een wettelijk verbod op ‘niet noodzakelijke operaties’ in dit verband. Want tot voor kort en soms nu nog past de reguliere, medische wereld intersekse mensen aan, aan de geldende normen voor mannen en vrouwen.
De campagne van Marleen Hendrickx bestaat verder uit haar solo-voorstelling X Y I en het interactieve educatieprogramma F Y I (For Your Information). X Y WE loopt tot eind 2022. De beide voorstellingen spelen in ziekenhuizen en andere medische centra, op scholen en in reguliere theaters.

Berucht geworden als opiniemaker en schrijver, weten weinigen dat Elfie’s eerste stappen als verhalenverteller in het theater liggen. Jarenlang speelde zij in de commedia dell’arte groep De Drie Naakte Mannen en rondde haar opleiding als toneelschrijver af aan de HKU.  Na lovende recensies en goed gevulde zalen voor haar eerste solo-voorstelling MONSTER LOVE TOWN is het duidelijk: schrijver en performer Elfie Tromp moet door op het pad dat zij is ingeslagen. Eigenzinnige monologen die uit een eigen fascinatie ontspruiten en altijd reflecteren op de hedendaagse tijd. Elfie vervlecht de glamour van Sven Ratzke met de humor van Adèle Bloemendaal, het engagement van Laura van Dolron met de taligheid van Marjolein van Heemskerk.  Een ode aan onze meest duistere drijfveer, op het podium gezet via het oorspronkelijke horrorgenre, zoals dat ontstond in de jaren ‘30 met de eerste Dracula-film. NIET VANDAAG SATAN  (maar wel vanavond)  verleidt het publiek met de gloedvolle sfeer van ouderwetse cinema-horror. Grootse bewegingen, schaduwspel en humorvolle overdrijvingen zorgen dat de toeschouwer zich ontspant bij het zien van deze veilige pastiche op het genre. Door er doorheen te breken met de actualiteit, komt de echte schrik van het besef; de echte horror is springlevend en omringt ons, dag in, dag uit.  

Over Boris de Klerk en Olivier Herter
Samen vormen Boris de Klerk en Olivier Herter een makers-duo waarin de ontmoeting en botsing tussen hun beide disciplines centraal staat. Waar de taal bij Olivier zich probeert te ontdoen van betekenis, zijn de abstracte geluidscomposities van Boris juist op zoek naar de mogelijkheid om meer dan enkel klank te zijn, betekenis te krijgen, terwijl de taal juist zich van de betekenis wilt ontdoen, om slechts klank te zijn. De kreupele helpt de blinde. In hun werk proberen zij de daadwerkelijkheid van de theatrale ruimte te benadrukken, waarin de performer altijd in dienst staat van het werk. Olivier en Boris ontmoetten elkaar op de Toneelacademie Maastricht en maakten in 2020 samen THANK YOU in residentie bij Subbacultcha.

Soms ontmoet je iemand waarvan je het gevoel hebt die al jaren te kennen. Iemand met wie je het liefst een oude auto in zou springen om over een lange rechte weg de horizon in te rijden. Totdat die fantasie keihard tegen de realiteit crasht. Wat als je elkaar ontmoet op een plek waar zich een ramp heeft voltrokken?
Met De Ramptoerist presenteert Theater Tocht een beeldende, poëtische voorstelling over de fatale botsing tussen verlangen en verantwoordelijkheid; een zwartkomische thriller over twee mensen die koste wat het kost onschuldig willen zijn.

This show is the climax of their obsession – exploring how trans bodies survive and how, by them reclaiming an act of violence, we can address our own complicity.Carving out a place for themselves as one of the UK’s prominent trans voices, Alabanza presents a performance that is timely, unsettling and powerful. Original production supported by Ovalhouse, Marlborough Theatre, Arts Council England, Heritage Lottery Fund & Bishopsgate Institute.

Ontgoocheld is een voorstelling over moeten en willen.Over betekenisvol zijn en je sporen nalaten.Over de angst om roemloos te sterven.Over eenzaamheid en leegte.Over liefde voor zinloze dingen die vervliegen.Over grote dromen.En over relativering.

atomen zijn lege dingen met een heel dun schilletjeen daar bestaan wij uituit een hele hoop niks met een korstjede meeste mensen voelen gemakshalve de korsten dat probeer ik ook

Ontgoocheld is een voorstelling van De Eenzamen uit Hasselt (België). De Eenzamen creëert interdisciplinaire theatervoorstellingen vanuit de reflectie op en het onderzoek naar existentiële vraagstukken. De Eenzamen bestaat uit Ruud Horrichs en Jordi Möllering.

Wanneer zijn moeder een gedicht van haar overgrootvader citeert, beslist Mathieu Wijdeven uit te spitten wat hij over deze voorvader (G.G.T. Rustwijk) te weten kan komen. Terwijl hij doorverwezen wordt van het éne nooit eerder ontmoette familielid naar het andere, stapelen de vragen zich op.
Tot hij van een oudtante Het waarom beantwoord in handen krijgt. Een door zijn voorvader geschreven theatertekst die hij in 1911 voordroeg als one man show in het Thalia Theater te Paramaribo. Wanneer hij zijn nicht en theatermaker Nina de la Parra het begin voordraagt, beseffen ze meteen dat ze Rustwijk moeten huldigen met een eigen one man show.
In Het waarom beantwoord doet Mathieu verwoede pogingen G.G.T. Rustwijk en zijn TED Talk opnieuw tot leven te wekken. Via het verhaal over zijn zoektocht, doorspekt met verzamelde krantenartikelen, foto’s, schilderijen én audiofragmenten waarin zijn familieleden een stem krijgen, roept hij het verleden op.

King Sisters bestaat uit Joske, Annelie en Marthe Koning. Alle drie hebben ze hun eigen specialisme en achtergrond: theater, muziek en performancekunst. Vanuit hun vakmanschap ontwikkelen ze gedrieën een nieuwe, interdisciplinaire taal, met de stem als de verbindende factor. Ze werken vanuit het spanningsveld tussen hun disciplines. Ze confronteren, versterken en ontregelen elkaar; een monoloog wordt onderbroken door een zangstuk, een zangstuk onderuitgehaald door een performance. Binnen de kaders van de composities is er veel ruimte voor geïmproviseerde muziek. Opgegroeid met invloeden als Laurie Andersson, Nina Hagen en Nina Simone beschikken de zussen over een unieke klankwereld. Talking Songs is King Sister’s tweede performance, en is gemaakt onder de vleugels van Atelier Spr!tzl, het talenttraject van operahuis Silbersee. In 2018 wonnen ze de Best of Fringe Award op het Amsterdam Fringe Festival voor hun eerste performance Song of the Sisters.

Bloemenduel is het waargebeurde verhaal van twee adellijke dames in het Parijs van 1892. De prinses en gravin zijn gevraagd om de bloemstukken te arrangeren voor een tentoonstelling. De aanvankelijk prettige samenwerking loopt echter al snel stuk op een meningsverschil, en ontaardt in een ruzie die zo hoog oploopt dat ze elkaar uitdagen voor een duel. Louis van Beek is acteur, regisseur en schrijver. Hij is bekend van de veelgeprezen voorstellingen Mathilde en Soeur Sourire. Voor Mathilde werd hij genomineerd voor de Louis d’Or. In 2017 ging zijn eerste musical in première over chansonnière en diva Liesbeth List. Hij is daarnaast een veelgevraagd voorlezer van luisterboeken.  Steef de Jong maakte eerder onder andere De Modern Art Revue, Steef’s Operette Uurtje en SISI BOY. Zijn voorstellingen ‘ontvouwen’ zich letterlijk als levensgrote kartonnen pop-upboeken voor de ogen van het publiek. In 2017 ontving hij de Mary Dresselhuysprijs.  

Voor hen die er op hebben gezeten, hadden willen zitten of de kriebels krijgen.
Kaatje, Tommy en Jos bouwen een avond vol typische Vrije Schoolse elementen: pompoensoep en euritmie, een reünie-erlebnis voor ex-vrije scholieren en een Vrije School voor dummies voor nieuwelingen. Jij krijgt als publiek een inkijkje in de wondere wereld van de Vrije School.
Het gezelschap probeert een lans te breken voor Steiner, maar kwamen erachter dat ze eigenlijk vrij weinig van hem wisten voor dit onderzoek. Wat hebben ze ontdekt, en zouden ze hun kind zelf ook naar deze school doen? Of zien ze daar vanaf? Zij presenteren in een aangenaam en veilige sfeer deze avond die hun schooljaren reflecteert maar met de hun volwassen makerskwaliteiten van nu wordt doorgelicht. Voor zowel degenen die bekend zijn met de stof als zij die er niets vanaf weten of er misschien zelfs argwanend tegenover staan. Je bent welkom. En ze hopen dat dit niet sektarisch klinkt.
Over Kaatje, Tommy en Jos

De drie makers duiken voor het eerst samen het creatieve proces in, gedreven door de wil om dit onderzoek uit te voeren. Zo is dit gelegenheidscollectief dat in verschillende samenstellingen eerder samenwerkte (Cloyne door Kaatje en Tommy, Gilminder door Tommy en Jos en Kaatje en Jos in de Werelden van Schalk) erop gebrand om helderheid te verschaffen over hun vergelijkbare schooljeugd.

‘Ha! Denk jij dat ik niet terugkom? Niets zou mij ervan kunnen weerhouden terug te komen. Ik heb het naar mijn zin hier.’ Met 7 jonge acteurs op de vloer poogt Seppe Salomé de gevolgen te laten zien van hoe de huidige maatschappij mensen kan labelen en wegzetten. Mentale gezondheid is onder onze jongere generatie een belangrijk onderwerp, omdat het afgelopen jaar duidelijk is geworden hoe fragiel deze soms kan zijn. Er is een ongekend hoog aantal jongeren dat kampt met depressieve gedachtes. Desondanks worden we  niet altijd serieus in genomen, maar wordt van ons verwacht om maar gewoon ‘door te zetten’. Dit wordt aangevochten in Een Soort Hades. Het stuk verklaart niemand voor gek, en zo zij ook niet. Een aanklacht? Misschien een kleine. Maar dan wel in de vorm van een feestje.

Het romantische beeld van de kunstenaar die in alle vrijheid kan maken wat hij wil is deze theatermakers onbekend: tijd, weinig financiële middelen en een noodzakelijke efficiëntie voeren de druk hoog op. Is hier een oplossing voor? Theatercollectief Illustere Figuren onderzocht het. Ze besteedden juist datgene uit wat een kunstwerk authentiek maakt: de kunstenaar. Voor Outsourcing, of de kunst van het uitbesteden gingen de mannen een internationale samenwerking aan met het Indiase outsourcingbedrijf GetFriday.

De schoonheid en de lelijkheid van het geromantiseerde, doch grillige nachtleven krijgen vorm. In een ijzersterk doortrokken, hypnotiserend en gestileerd bewegingsidioom, stelt Muller haar lichaam op als spreekbuis van de stripclub. Vanaf een klein kistje brengt Muller de nachtwereld tot leven. Snelle schakels en extreme personages bestormen de revue; een vieze manager, een uitgerangeerde danseres, een grote gangster, een dronken Brit in een luier en nog vele kleurrijke archetypes figureren. ​Butterfly ​raakt steeds dieper vervlochten met de verhalen en de grens tussen fictie en realiteit vervaagt gevaarlijk. De stralende Butterfly ​gaat op in haar eigen vlammen.
Volg intiem de jonge ​Butterfly ​op haar levenspad dwars door de spannende reeks verhalen en onvergetelijke ontmoetingen. ​Burning Butterfly XL ​werpt een humoristische en rauwe blik op seksualiteit, grenzen en macht.

“Het is verschrikkelijk.Dat bloed dat door ons stroomt.En dat wilde ik haar niet zeggen omdat haar bloed al zo snel kookte.Ik snapte dat nooit.Tot las ik over de geschiedenis.Onze geschiedenis.En mijn aderen.Ze leken uit mijn lijf te kloppen.”
In Zigeunerkind met traan opent Giovanni werelden die vaak gesloten blijven. Dit doet hij samen met Chris Comvalius die zijn oma speelt. Samen geven ze een inkijk in de wereld van de woonwagenbewoners en kijken ze via de dromen van oma in de toekomst. Oma heeft een derde oog. Ze ziet, koestert en beschermt haar kleinzoon, hij probeert op zijn beurt oma te beschermen voor het verleden.
Giovanni gaat op een zoektocht naar zijn roots die bol staat van de oordelen en vooroordelen en ervaart de smalle marges van begrip en acceptatie. Hij komt erachter dat oordelen in onze natuur zit, zoals ook het Roma-bloed in hem zit. Je kan het negeren maar het is niet te ontkennen.

Deze superheld heeft zich neergelegd bij zijn bestaan, tot er op een dag wordt aangeklopt. Het is Lance, een ambitieuze masterstudent Heroic Assistency and Operation Research, klaar voor zijn afstudeerstage.  TG Tiefschnee vraagt zich met Antiman af of we onlosmakelijk verbonden met ons werk en hoe we onze identiteit achter ons beroep kunnen ontdekken.  

Wat betekent het om in een dictatuur te moeten leven? Met welke gedachten en hoop houdt de jonge generatie zich staande? Songs for no one gaat over de kwetsbaarheid van vrijheid, over onvrijheid in het dagelijkse leven en over toekomstdromen van vrijheid.